Από τον Θάνο Παπαχάμο
- Η Τζούλια Ρόμπερτς στο Pretty Woman φεύγει αφήνοντας πίσω της τον Ρίτσαρντ Γκιρ και η μαγευτική φωνή της Μαρί Φρέντρικσον των Roxette σημαδεύει τα 90s με το «It must have been love», το τραγούδι που αν και είχε γραφτεί νωρίτερα κατόρθωσε να γίνει επιτυχία με την κυκλοφορία της ταινίας.
Η προσωπική ιστορία της ερμηνεύτριας των Roxette που έφυγε από τη ζωή μόλις στα 61 της πριν 2 χρόνια, δεν χαρακτηρίζεται από τόση τύχη. Εξάλλου η μελαγχολία της αποτυπωνόταν στα γεμάτα ευαισθησία κομμάτια που ερμήνευσε, με όλα τους να έχουν παρελάσει από την κορυφή των Βρετανικών και Παγκόσμιων charts.
Όταν ήταν ακόμη παιδί, η μεγαλύτερη από τα συνολικά 5 αδέλφια της, τραυματίστηκε θανάσιμα, μετά από τροχαίο δυστύχημα ενώ πήγαινε να παραλάβει το φόρεμα των αρραβώνων της που θα γίνονταν σε λίγες μόνο ώρες. «Η αδελφή μου ήταν 20 χρονών, ελάχιστα τη θυμάμαι σήμερα. Θυμάμαι, όμως, τη θλίψη πώς η οικογένεια διαλύθηκε. Εντελώς. Μετά τον θάνατό της έπρεπε να φροντίζω μόνη τον εαυτό μου, ήμουν μόλις εφτά χρονών» είχε εξομολογηθεί η Μαρί σε συνέντευξής της.
Από εκείνη τη μικρή ηλικία αγαπούσε πολύ τη μουσική και ήξερε ότι αυτός ήταν ο δρόμος που ήθελε να ακολουθήσει. Λάτρευε τους Beatles και τους Deep Purple. Στα 17 της εγκαταλείπει το μουσικό κολλέγιο που φοιτά! «Θέλω να ερμηνεύω. Είμαι ερμηνεύτρια»!
Νευρικότητα και έλλειψη αυτοπεποίθησης την συνόδευαν στα πρώτα της μουσικά βήματα. Δεν γινόταν, όμως, να περάσει απαρατήρητη. Ξεκινά από μικρά τοπικά γκρουπ και εμφανίσεις σε άγνωστες παμπ της Σουηδίας μέχρι το 1986. Τότε, ο καλός της φίλος Περ Γκέσλε της προτείνει να κάνουν μαζί ένα ντουέτο. Η θετική της απάντηση γεννά τους Roxette. Το συγκρότημα γίνεται αμέσως διάσημο στη Σουηδία και το 1989 έρχεται και η διεθνής αναγνώριση.
Το «The Look» το οποίο κυκλοφόρησε το 1989 και έγινε αμέσως Νο1 στις ΗΠΑ. Ο δρόμος προς τη δόξα ήταν γεμάτος επιτυχίες όπως το «Dangerous» και το «Listen to your Heart». Οι δίσκοι των Roxette πουλούν εκατομμύρια και οι συναυλίες τους είναι όλες sold out.
Tο κορίτσι με το κοντοκουρεμένο ξανθό μαλλί είναι πλέον μια από τις μεγαλύτερες pop star της δεκαετίας, κάτι που η ίδια δεν απολάμβανε! Η δημοσιότητα την έπνιγε, ένιωθε να χάνει τον εαυτό της. Διέξοδος; Ο σύντροφός τηςMichael Bolyosπου γνώρισε το 1991 σε μια περιοδεία των Roxette στην Αυστραλία**. «Αν δεν τον είχα γνωρίσει, δεν θα είχα συνεχίσει με τους Roxette για πολύ καιρό ακόμη.. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ σωστά τη ζωή μου όσο βρισκόμουν σε περιοδείες. Έβγαινα συνέχεια στα μπαρ και έπινα πολύ. Ήμουν θλιμμένη τον περισσότερο καιρό και δυσκολευόμουν πολύ με τα ΜΜΕ καθώς έπρεπε να εμφανίζομαι ως το καλό κορίτσι που λέει όμορφα πράγματα, είναι πάντα διαθέσιμο για όλους και φοράει το πλατύ χαμόγελο της ευτυχίας. Είχα όλο και λιγότερο χρόνο για τον εαυτό μου και όταν ήμουν μόνη ένιωθα αβέβαιη, ανήμπορη και χαμένη…**» Τρία χρόνια μετά την γνωριμία τους, το 1994, παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο κόρες.
Σεπτέμβρης του 2002. Σε βόλτα με τον σύζυγό της Η Μαρί ένιωσε μια έντονη αδιαθεσία. Έντρομη, αντιλαμβάνεται ότι χάνει την όραση από το δεξί της μάτι. Το ζευγάρι επιστρέφει σπίτι, και εκείνη καταρρέει στο μπάνιο. Κακοήθης όγκος στον εγκέφαλο με εξαιρετικά λίγες πιθανότητες μακροχρόνιας επιβίωσης. Τα επόμενα 17 χρόνια είναι χρόνια σκληρής μάχης, με χειρουργεία, χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. «Ήταν τρία πολύ δύσκολα χρόνια αλλά είμαι υγιής τώρα» δήλωνε αισιόδοξη το 2003.
Οι Roxette ενώνονται ξανά το 2010 και η Μαρί επιστρέφει στην ενεργό καλλιτεχνική δράση με πολλές και υπερεπιτυχημένες συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο. Το ευχάριστο διάλειμμα δεν κρατάει πολύ.Ο καρκίνος θα επιστρέψει στη ζωή της με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και οι γιατροί της ξεκαθαρίζουν πως η κατάσταση της υγείας της είναι βεβαρημένη. «Φοβάμαι να βγω έξω μόνη μου. Δεν μπορώ να πάω ούτε μέχρι τον κήπο. Πρέπει να στηρίζομαι σε κάποιον ακόμη και για τις πιο μικρές αποστάσεις», λέει η ίδια. Έτσι, το 2015 στην O2 Aρένα του Λονδίνου η Μαρί Φρέντρικσον, φανερά αδυνατισμένη και ταλαιπωρημένη, εμφανίζεται για τελευταία φορά στη σκηνή. «Έχω χάσει πολλά χρόνια από την ασθένειά μου. Παρόλα αυτά είμαι ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ και μπορώ ακόμη να τραγουδάω».