17 Απριλίου 1991. Μια συνηθισμένη νύχτα σε ένα μικρό club του Σιάτλ, το OK Hotel, επρόκειτο να μείνει στην ιστορία της μουσικής. Εκείνη τη βραδιά, το ανερχόμενο τότε grunge συγκρότημα Nirvana παρουσίασε για πρώτη φορά ζωντανά ένα τραγούδι που έμελλε να αλλάξει τον ήχο μιας ολόκληρης εποχής: το “Smells Like Teen Spirit.”
Το τραγούδι, με τη χαρακτηριστική εισαγωγή της κιθάρας, την ωμή ενέργεια και τη γεμάτη αγωνία φωνή του Kurt Cobain, ξεχώρισε σχεδόν αμέσως. Κανείς όμως, ούτε το κοινό του OK Hotel εκείνο το βράδυ, ούτε οι ίδιοι οι Nirvana, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι είχαν μόλις γίνει μάρτυρες στη γέννηση ενός ύμνου που θα καθόριζε τη δεκαετία του ’90.
Λίγους μήνες αργότερα, το “Smells Like Teen Spirit” θα άνοιγε το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος, το θρυλικό "Nevermind", και θα εκτοξευόταν στα παγκόσμια charts, μετατρέποντας τους Nirvana από underground ήρωες σε πρωτοστάτες του grunge κινήματος και, χωρίς να το επιδιώξουν, σε φωνή μιας χαμένης γενιάς.
Η φράση “a denial, a denial” θα επαναλαμβανόταν σαν μάντρα από εκατομμύρια νέους, ενώ το MTV πρόβαλλε ασταμάτητα το χαοτικό, εμβληματικό βίντεο του τραγουδιού με το σχολικό γυμναστήριο, τους headbangers και τις cheerleaders με το σύμβολο του αναρχισμού.
Περισσότερα από 30 χρόνια μετά, το “Smells Like Teen Spirit” παραμένει κάτι παραπάνω από ένα τραγούδι. Είναι σύμβολο μιας κουλτούρας, ενός μουσικού ρεύματος και μιας εποχής που αρνιόταν το ψεύτικο, ζητούσε την αλήθεια και δεν φοβόταν τον θόρυβο.
Σαν σήμερα, λοιπόν, το 1991, σε ένα μικρό club στο Σιάτλ, γράφτηκε ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ιστορία της ροκ μουσικής — και κανείς δεν το ήξερε ακόμη.
