Τα τελευταία δύο χρόνια όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες έχουν πουλήσει τα δικαιώματα της μουσικής τους εισπράττοντας τεράστια χρηματικά ποσά. Κάτι που φυσικά αλλάζει το τοπίο της μουσικής βιομηχανίας.
Από τη στιγμή που μπήκε για πρώτη φορά στη ζωή μας η πανδημία του κορονοϊού όλα άλλαξαν. Υπήρξαν επιπτώσεις σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς των επιχειρήσεων και της οικονομίας, ενώ όπως ήταν λογικό η μουσική βιομηχανία δεν έμεινε απ’ έξω. Οι τραγουδιστές έμειναν σπίτι, οι συναυλίες τους ακυρώθηκαν και κάπως έτσι έπρεπε να βρουν μια εναλλακτική πηγή εισοδήματος. Αυτό οδήγησε κάποιες εταιρείες στο να τους κάνουν μια πρόταση που δεν μπορούσαν να αρνηθούν: να αγοράσουν τους μουσικούς τους καταλόγους για ένα ποσό που θα ισοδυναμούσε με το εισόδημά τους από αυτά τα δικαιώματα για τα επόμενα 15 ή και 20 χρόνια.
Οι δύο εταιρείες που κατάφεραν πραγματικά να διαταράξουν τον τρόπο λειτουργίας της μουσικής βιομηχανίας ήταν η Hipgnosis Songs Fund και Primary Wave. Μόνο τους τελευταίους μήνες, αυτές οι δύο startups έχουν αποκτήσει τους μουσικούς καταλόγους καλλιτεχνών όπως οι Νιλ Γιανγκ, Σακίρα, Τζάστιν Μπίμπερ , 50Cent και άλλοι. Παράλληλα, στο παιχνίδι της απόκτηση μουσικών καταλόγων μπήκαν και οι μεγάλες δισκογραφικές όπως η Sony (απέκτησε τον μουσικό κατάλογο του Μπομπ Ντίλαν) και η BMG (αγόρασε τα δικαιώματα της Τίνα Τέρνερ), οι οποίες ένιωσαν να απειλούνται.
Πρόσφατα μάλιστα ήρθε στο προσκήνιο και η είδηση πως η Sony θέλει να κάνει δικό της τον μουσικό κατάλογο του «βασιλιά της ποπ», Μάικλ Τζάκσον, για ένα ποσό που θα σπάσει κάθε ρεκόρ και θα φτάσει τα 900 εκατομμύρια δολάρια. Γιατί να προχωρήσει όμως σε μια τέτοια κίνηση ένας καλλιτέχνης; Όπως είπαμε και παραπάνω, η πανδημία έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτή την απόφαση. Επίσης, θα πρέπει να λογαριάζουμε και άλλους παράγοντες όπως η φορολογία των δικαιωμάτων τους, αφού κάθε χρόνο ένα ποσό από αυτά που εισπράττουν πηγαίνει στην εφορία.
Επιπλέον, είναι και η προσωπική κατάσταση που παίζει ρόλο. Ο Μπομπ Ντίλαν για παράδειγμα είναι 81 ετών, έχει έξι παιδιά και σίγουρα θα σκέφτεται να τους αφήσει κάποια περιουσία. Το να μοιράσει 400 εκατομμύρια δολάρια είναι πολύ πιο εύκολο από το να τους αφήσει από ένα ποσοστό του μουσικού του καταλόγου. Η Σακίρα από την άλλη είναι μπλεγμένη σε μια υπόθεση φοροδιαφυγής, στην οποία μπορεί να κληθεί να πληρώσει ένα πρόστιμο αρκετών εκατομμύριων δολαρίων.
Φυσικά, ακόμη ένας σημαντικός παράγοντας είναι το διάβασμα της αγοράς. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Hipgnosis, η εταιρεία καταβάλλει στους καλλιτέχνες και τους συνθέτες κατά μέσο όρο ένα ποσό που αντιστοιχεί σε 15 χρόνια προβλεπόμενων κερδών από τα μουσικά τους δικαιώματα. Όσο μεγαλύτερος είναι ο σούπερ σταρ, τόσο μεγαλύτερος είναι ο πολλαπλασιαστής: η Universal για παράδειγμα ακούγεται ότι πλήρωσε στον Μπομπ Ντίλαν ένα ποσό φτάνει τα προβλεπόμενα έσοδά του για τα επόμενα 25 χρόνια.
Παίρνοντας αυτά τα χρήματα προκαταβολικά, οι καλλιτέχνες απαλλάσσονται από το όποιο άγχος για το μέλλον. Ποιος ξέρει για παράδειγμα αν θα είναι ίδια η αξία του Μπομπ Ντίλαν ή της Σακίρα το 2041; Οι εταιρείες που αποκτούν τους μουσικούς τους καταλόγους, τους προσφέρουν ασφάλεια και ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, το οποίο σβήνει κάθε ρίσκο. Σίγουρα, όμως, αλλάζει και ολόκληρο το τοπίο της μουσική.
