Χρόνια Πολλά Νίκο Βέρτη!
Από τη Ρίτα Τριανταφύλλου
Όταν αγαπάς κάτι πολύ, μπορείς να το πετύχεις, δίνοντας το πάθος σου, την ψυχή σου και δουλεύοντας σκληρά. Αν, όμως, έχεις γεννηθεί γι’ αυτό που αγαπάς; Ίσως ναι, τότε τα πράγματα να είναι λίγο πιο εύκολα. Ο Νίκος Βέρτης είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που γεννήθηκε με το θείο χάρισμα της φωνής. Μπορεί, βέβαια, στα 7 του χρόνια να μην το γνώριζε, καθώς ξεκίνησε να παίζει μπουζούκι ως αγγαρεία, αφού οι γονείς του ήθελαν τόσο ο ίδιος όσο και ο αδελφός του να μάθουν ένα μουσικό όργανο, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για εκείνον.
Η συναυλία που έδωσε μόλις 9 ετών με τη μουσική σχολή του, ενώπιον 1.000 ατόμων, ήταν αυτή που «ξύπνησε» μέσα του το μικρόβιο για τη μουσική και το τραγούδι, όπως το χαρακτηρίζει, το οποίο κρατάει μέχρι και σήμερα.
Αν και κατάγεται από την Καβάλα, γεννήθηκε στο Χόρινχεμ της Ολλανδίας. Όταν θα πήγαινε στη β΄ Δημοτικού, ήρθε με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη, ενώ σε ηλικία 15 ετών επέστρεψε πάλι μαζί τους στην Ολλανδία. Πάνω που συνήθιζε ένα μέρος και έκανε φίλους, έπρεπε να τα αποχωριστεί όλα, με την ψυχολογία του να περνάει από διάφορα σκαμπανεβάσματα. Έκανε αρκετές δουλειές, από πολύ μικρός, για να ζήσει τους δικούς του ανθρώπους, γεγονός που τον έφερε σε σύγκρουση μαζί τους, επειδή εκείνοι ήθελαν να τελειώσει τις σπουδές του. «Οι γονείς μου ζορίστηκαν πολύ στη ζωή τους. Πολύ. Και το εννοώ. Νοικοκύρηδες άνθρωποι, πάντα δούλευαν, ήθελαν να χτίσουν το δικό τους σπίτι. Ήταν μυρμήγκια και όχι τζιτζίκια. Περάσαμε δύσκολα με κάποια σοβαρά θέματα υγείας του πατέρα μου, αλλά τα ξεπεράσαμε κι αυτά. Τους θαυμάζω τους γονείς μου, γιατί άλλοι στη θέση τους θα τα είχαν παρατήσει. Δύσκολα χρόνια, πράγματι, αλλά αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, πάλι έτσι θα ήθελα να τα ζήσω» είχε πει παλαιότερα σε συνέντευξή του. Έχει μεγάλη αδυναμία στον πατέρα του, ο οποίος αποτελεί το πρότυπό του και πάντα τον θαύμαζε για την εργατικότητά του.
Ο Νίκος Βέρτης «περπάτησε» πολλά χιλιόμετρα, αρχικά σε μικρά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας και της Βέροιας και στη συνέχεια της Αθήνας, οπού του άνοιξαν διάπλατα οι δρόμοι για μία λαμπρή πορεία. Τον Φεβρουάριο του 2003 κυκλοφόρησε η πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Πολύ απότομα Βραδιάζει», η οποία περιλάμβανε τραγούδια, όπως το «Αστέρι μου», το «Αν φύγεις», το «Σαν τρελός σε αγαπάω» και πολλά ακόμη, ενώ την ίδια χρόνια βρέθηκε στο πλευρό της Πέγκυ Ζήνα, με την οποία είχαν μια εξαιρετική και άκρως επιτυχημένη συνεργασία, που σφραγίστηκε με δύο ντουέτα, το «Είμαστε χώρια» και το «Χανόμαστε».
Έκτοτε, ακολουθήσαν εκατοντάδες επιτυχίες και πολλοί χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι, ενώ σπουδαίοι μουσικοί όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Βασίλης Γιαννόπουλος, ο Αντώνης Βαρδής, ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος, η Βίκυ Γεροθόδωρου, ο Δημήτρης Δέκος, ο Νίκος Γρίτσης, ο Παναγιώτης Παυλής, ο Αδάμος, ο Γιώργος Τσοπάνης, η Όλγα Βλαχοπούλου, ο Νίκος Σαλέας, ο Γιώργος Θεοφάνους, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Ηλίας Φιλίππου, ο Βαγγέλης Κουζέλης, η Ναταλία Γερμανού, η Ρένα Κάμαρη και ο Γιώργος Γαλανός συνέβαλαν στη μέχρι τώρα πορεία του, υπογράφοντας τη μουσική και τους στίχους σε πολλά από τα τραγούδια του.
Ο Νίκος Βέρτης είναι ένας καλλιτέχνης που δεν εφησυχάζεται, δίνει πάντα τον καλύτερό του εαυτό και σέβεται τον κόσμο που τον επιλέγει για να περάσει καλά. Σήμερα, γίνεται 46 ετών και αποφασίσαμε να μοιραστούμε μαζί σας τα 5 αγαπημένα μας τραγούδια του.
Να ‘ξερες
Δεν τελειώσαμε
Δεν μπορώ να σε ξεχάσω
Ήρθες
Θέλω να με νιώσεις